ارکین نیوز-سُم اسب دایم در حال رشد است. رشد سم، در طبیعت، معمولاً با کارایی آن متناسب است، و برای او مشکلی ایجاد نمی کند. اما در یک محیط تصنعی، به همراه فشار کار و حرکت روی سطوح سخت، آهنگ از بین رفتن سم، سریع تر از رشد آن است. بنابراین ضروری است که به آن رسیدگی شود.

چون سم اسب به وسیله نعل حفاظت می شود، رشد طبیعی آن مختل می شود. بنابراین ممکن است برای اسب ناراحتی یا لنگش ایجاد شود. معمولاً اسب ها، هرچهار تا شش هفته یک بار، به نعلبندی احتیاج دارند.

در اینجا، باید این شعار کلیشه ای و قدیمی را تکرار کنیم که : «اسب است و سُمش».

سم، وزن بسیار زیادی را تحمل می کند. اسبی که سم نامناسب داشته باشد، به انواع مشکلات، از جمله لنگش های ادواری یا حتی دایمی گرفتار می شود.

ساختار سم

برای درک بهتر نعلبندی، باید ابتدا با اساس ساختار سم آشنا شوید.

۱٫دیواره سم: رشد این قسمت، از «شاخمو»، در بالای سم، دقیقاً از زیر موهای دست و پای اسب آغاز می شود. متوسط رشد سم در ماه، حدود ۶ تا ۱۰ میلیمتر (یک چهارم تا سه هشتم اینچ) است. به عبارت دیگر، حدود نه تا دوازده ماه طول می کشد تا یک دیواره جدید رشد می‌کند. دیواره باید به ظاهر سالم، درخشنده و کاملاً عاری از ترک خوردگی باشد.

۲٫چنگال: بافتی نرم و ارتجاعی در کف سم و مثلثی شکل است. یعنی در قسمت پاشنه سم، پهن است و در قسمت میانی کف سم، به رأس آن منتهی می شود. در قسمت وسط چنگال، شیاری وجود دارد که «شکاف میانی» نامیده می شود. کناره های آن، کمی برآمده اند و شکاف خارجی نامیده می شوند. بافت کش سان و ارتجاعی چنگال، به جذب فشار کمک می کند. همچنین شکل و شکاف های آن، از لغزش و لیز خوردن اسب جلوگیری می کنند.

۳٫کف: محلی است بین چنگال و دیواره های سم. بسیار مهم است(باید کمی مقعر باشد) کف تحت، باعث افزایش احتمال کوفتگی و آسیب دیدگی می شود. همچنین، تقعر بیش از حد کف، عملکرد چنگال را مختل می کند.

۴-خط سفید: نوار نازک سمت داخلی دیواره است که قسمت حساس را از بافت شاخی جدا می‌کند. نعلبندها از این خط، به عنوان راهنمای محل زدن میخ و غیار استفاده می کنند.

۵٫امتداد دیواره(شاخه ها): امتداد دیواره سهم هستند که در ناحیه پاشنه، به داخل باز می‌گردند، و با چنگال موازی اند و از لیز خوردن اسب جلوگیری می کنند.

ضرورت نعلبندی:

۱٫ جلوگیری ازصدمه دیدن سم.

۲٫ کاهش فشار وارد به سم های و دست و پا.

۳٫اصلاح ساختار و بهبود حرکت اسب.

۴٫نعلبندی طبی.

به طوری که قبلاً نیز گفته شد، سم اسب باید هرچهار تا شش هفته یک بار قیار شود. حتی اگر اسب، بدون نعل در مراتع رها شده باشد.

در زمانهای زیر، باید نعلبندی کرد:

همه نعلهای اسب افتاده باشد.
یکی از نعل ها افتاده باشد.
نعلی شُل یا به یک میخ بند باشد.
شکل نعل تغییر کرده، یا نازک شده باشد.
سرمیخها بلند شده، و امکان صدمه زدن به وجود آمده باشد.
سم، بیش از حد بلند یا از شکل اصلی خارج شده باشد.
بسیاری از این نشانه ها با نگاه ظاهری به سم، قابل تشخیص هستند. هنگامی که سر میخ ها بلند شده باشد، از روی دیواره سم، فاصله گرفته اند. همچنین، هنگام بلند کردن سم، می تواند آنها را لمس کرد.

سمی که بیش از حد رشد کرده باشد نیز کاملاً قابل تشخیص است. زیرا روی نعل را می پوشاند، نعلبند، معمولاً نعل پاهای عقب اسب را کمی عقب تر قرار می دهد، تا احتمال آسیب رساندن به پاهای جلو را در هنگام حرکت، به حداقل برساند.

نعل شل، به سم آویزان است. همچنین، شل بودن نعل را می توان با توجه به صدای آن، هنگام حرکت اسب تشخیص داد. نعل خراب نیز هنگام بلند کردن سم اسب، قابل تشخیص است. به طور کلی، هنگام تمیز کردن سم در هر روز، می توان از کلیه این مسائل مطلع شد.

حتی اگر نیازی به تعویض نعل هم نباشد، سم باید در موعد مقرر قیار شود. نعلبند می تواند نعل را جدا، و سم را اصلاح کند. سپس همان نعل را استفاده کند. بعضی اسب ها باید هر چهار هفته یک بار، نعلبندی شوند. اما برای برای اکثر اسب ها، شش هفته، مدت مناسبی است. اسب ها و اسبچه‌های رها شده در مراتع، باید در طی بهار و اوایل تابستان، در فاصله های کوتاه تری قیار شوند. زیرا به علت رطوبت زمین، رشد سم سریع تر است. اگر سم به طور منظم بازدید شود و مراقبت از آن به عمل آید، اسب، کمتر مشکل پیدا می کند.

نعل

قرن هاست که نعلهای گوناگون ساخته می شوند و مورد استفاده قرار می گیرند. اما امروزه، به کمک فناوری جدید، انواع نعلها در طرح های مختلف ساخته می شوند.

نعل شیاردار (برای مسابقه)

این نعل یکی از متداول ترین انواع نعل است و به سبب شکل ویژه خود، به این نام خانواده می‌شود.

سمت درونی این نعل( بخشی که با کف سم در تماس است)، کمی مقعر است. این شکل، با ساختار طبیعی دیواره سم هماهنگ است و سبب می شود که سم، رطوبت کمتری از زیمن جذب کند.

شیاری که روی این نعلها وجود دارد، باعث سبک تر شدن نعل و چسبندگی بهتر آن به زمین می‌شود.

روی نعلها، معمولاً جای هفت میخ وجود دارد، که چهار سوراخ برای بخش خارجی و سه سوراخ برای بخش داخلی سم تعبیه شده است. البته این تعداد به شرایط سم، نوع نعل، طرز کار نعلبند و نوع کار اسب بستگی دارد.

معمولاً در قسمت پنجه نعلهای پای جلوی اسب، یک لبه (سم باسمه) وجود دارد. در نعل پایی عقب اسب، دو سم باسمه وجود دارد که روی شاخه های کناری نعل متصل است. این گیره ها مانع از لغزش و حرکت نعل روی سم می شوند.