ارکین نیوز-وضعیت مسابقات سوارکاری هر سال بهتر از سالهای قبل می شود اما از بهبود وضعیت چابکسوارانی که با عشق و علاقه در این ورزش فعالیت دارند، خبری نیست و آنها سوار بر زین مشکلات و به امید حل آنها همچنان می تازند.

بیشتر این چابکسواران که سالهای در این عرصه فعالیت کرده اند، وضعیت مالی نامناسبی دارند و برخی از آنها به دلیل این مشکل حتی مجبور شده اند از ادامه تحصیل فرزندانشان جلوگیری کنند.

وضعیت نامناسب رشته سوارکاری در گلستان درحالیست که این استان به عنوان قطب اسبدوانی کشور مطرح است و از سه کورس مطرح کشوری یک کورس در گنبد کاووس برگزار می شود.

بیمه نبودن، ناچیز بودن دستمزدها و نبود امنیت شغلی از جمله مشکلاتی است که چابکسواران با آن روبرو و برای رفع این مشکلات خواهان توجه ویژه مسئولان امر هستند.

به رغم این همه مشکلات چابکسواران برای شادی دل علاقمندان این رشته سوار بر اسبهای ورزشی ترکمن، دوخون و تروبرد پشت دپار مسابقه قرار می گیرند تا لحظات خوشی را برای مشتقان این رشته ورزشی رقم زنند.

یک از چابکسواران کهنه کار گلستانی که ۳۵ سال در این رشته فعالیت دارد با انتقاد از حمایت نشدن از این ورزشکاران گفت: در حال حاضر به دلیل مشکلات مالی مجبور شدم دو فرزندم را از مدرسه بیرون آورم و از اینکه دو فرزندم بی سواد می شوند خیلی ناراحتم و واقعا متاثر، ولی چاره ای نیست.

وی که خواست نامش در گزارش ذکر نشود، افزود: از ۳۵ سال قبل تاکنون که در این رشته فعالیت کرده ام تا کنون بیمه نشده ام و تنها بیمه حوادث هستم که چندان به درد ما نمی خورد در حالیکه باید خودمان و فرزندانمان تحت پوشش بیمه باشیم.

در حال حاضر۱۰ درصد مبلغ جایزه هر کورس به چابکسواران که نقش مهمی در مسابقات دارند، داده می شود که بسیاری از ورزشکاران از جمله” ناصر قزل” مبلغ این جایزه را ناچیز می داند و معتقد است: متولیان و مسئولان فدراسیون برای افزایش این جوایز باید برنامه ریزی کنند.

وی افزود: ۱۶ سال است که حدود ۱۰ درصد به عنوان جایزه هر کورس به سوارکاران داده می شود و آنها مجبور است با این مبلغ خرج زندگی و خانواده را تامین کنند.

وی خاطرنشان کرد: بیشتر چابکسواران در روزهای غیر از مسابقات کورس به عنوان کارگر در استطبلهای اسب کار می کنند و به عنوان کارگر مالکان اسبها و مربیها فعالیت دارند.

به گفته قزل از سوی دیگر مربی و مالک اسب، چابکسوار را انتخاب می کند تا با اسب آنها در مسابقات شرکت کند و احتمال اینکه هفته ها چابکسوار به دلیل انتخاب نشدن در مسابقات شرکت نکند و بیکار بماند، زیاد است.

وی بیان داشت: همچنین هر هفته امکان سوارشدن بر اسبهای خوب و درجه یک از سوی چابکسوار وجود ندارد و اگر سوارکار در مسابقه برنده نشود از جایزه و حمایت مالی خبری نیست.

به هر روی به اعتقاد چابکسواران، اتکا به درآمد این ورزش به هیچ وجه پاسخگوی مخارج زندگی نیست و ورزشکاران تنها با عشق و علاقه به این ورزش فعالیت دارند.

سنتی بودن سوارکاری در گلستان هر چند از مزیتهای این ورزش بومی و محلی محسوب می شود ولی به دلیل رعایت نشدن برخی قوانین مشکلات خاص خود را دارد.

عنایت الله قللرعطا که ۱۰ سال در این رشته فعالیت کرده در این زمینه می گوید: کشورهای خارجی سوارکاری سنتی را قبول ندارند و از پذیرش چابکسواران در کورسها و مسابقات خودداری می کنند.

وی عنوان کرد: قرار بود امسال به کشور اسپانیا بروم و در مسابقات آن کشور شرکت کنم که به دلیل سنتی بودن سوارکاری، از پذیرشم خودداری کرده اند.

قللر عطاء کمبود باشگاههای سوارکاری را از دیگر مشکلات فراروی چابکسواران برشمرد و خواستار توسعه و تقویت این اماکن ورزشی شد.

بالابودن خطرات و آسیب دیدگی در مسابقات سوارکاری لزوم توجه و برنامه ریزی بیشتر برای رفع مشکلات سوارکاران منطقه را یادآوری می کند، این درحالیست که سوارکاران منطقه هنوز خاطره تلخ، مرگ ” عبدالرحمن قللرعطا ” و مصدومیت و از کار افتادگی “خدر زارعی” را از یاد نبرده اند.

ستار مهرانی چابکسوار برتر مسابقات سوارکاری گلستان در این زمینه گفت: ما سوارکارها واقعا با جان خود بازی می کنیم درحالیکه فقط به هنگام انجام کورس بیمه هستیم.

وی اظهار داشت: امیدواریم در آینده مسئولان بتوانند بیمه کامل سوارکاران را فراهم نمایند تا خرج و مخارج چابکسوارانی که بعد از آسیب دیدگی در کورس نمی توانند سوارکاری کنند مانند “خدر زارعی کسلخه” که دیگر نمی تواند سوارکاری کنند از طریق بیمه فراهم شود.

وی درباره سطح کیفی مسابقات اسبدوانی گفت: در حال حاضر مسابقات اسبدوانی به طور منظم در حال برگزاری است و هر سال به کیفیت مسابقات افزوده می شود اما از بهبود اوضاع سوارکاران خبری نیست.

مهرانی بیان داشت: ما بهترین و شجاع ترین چابکسواران را داریم ولی “اسبدوانی” مقرراتی دارد که در مسابقات اسبدوانی ایران کم رعایت می شود، به عنوان مثال نشستن بر روی اسب هم جزو مقررات مسابقات اسبدوانی است که در ایران اصلا رعایت نمی شود و هر چابکسواری به دلخواه خود بر روی اسب می نشیند.

توسعه این ورزش بدون توجه به مشکلات چابکسواران این رشته ورزشی ممکن نیست و باید برای رفع مشکلات عدیده آن مانند، بیمه نبودن، نداشتن لباس و تجیزات ورزشی، حقوق کم، نداشتن جایگاه مناسب و کم بودن میزان جایزه برنامه ریزی شود.

همه ساله کورس پاییزه و بهاره اسبدوانی در مجموعه سوارکاری گنبد کاووس و کورس تابستانه در بندرترکمن استان گلستان برگزار می شود./مهر