ارکین نیوز – مهمترین عوامل تعیین کننده فرهنگ یک جامعه شرایط تاریخی، خصوصیات جغرافیایی، ساختار اجتماعی، اقتصادی، آداب و رسوم و سنت‌های آن جوامع هستند.
در کشورهایی مانند ایران با وجود پذیرش فرهنگ سیاسی مدرن هنوز عناصری از فرهنگ سیاسی سنتی حفظ شده و از جمله این عناصر نظام طایفه ای و قبیله ای است .
سیاستمداران و جامعه‌شناسان، احزاب و تشکل‌های مدنی را یکی از نشانه های کشورهای توسعه یافته می‌دانند وجایگزین مناسبی برای طایفه گرایی معرفی می‌کنند. هانتینگتون معتقد است: (هر کشوری که بخواهد گام در راه توسعه و پیشرفت بگذارد، ناگزیر از پذیرش احزاب خواهد بود).
دیوید اپتر نیز اظهار می‌دارد : (احزاب سیاسی در جریان نوسازی همه جوامع معاصر، چنان نیروی مهمی را تشکیل می‌دهند که الگوی ویژه نوسازی هر کشور را کاملاً احزاب آن تعیین می‌کنند).
ضعف احزاب و تشکل‌های مدنی، عملکرد ناپخته و وعده های حساب نشده ی برخی کاندیداها برای تقسیم مناصب و مدیریت‌های مهم شهر در افزایش قبیله گرایی نقش بسزایی دارند. زیرا که مردم یک طایفه عملاً مشاهده می‌کنند در زمان فلان نماینده بستگان او بدون توجه به شایسته سالاری ، به پست‌های کلیدی شهرهای حوزه انتخابیه وی منصوب شده‌اند و به طوایف و قبایل دیگر و حتی نخبگان توانمند آن‌ها نیز توجه نشده یا در بحث شورای شهر مشاهده می‌کنند شهردار شهر نیز بدون توجه به شایستگی و توانایی و فقط بر اساس وابستگی به فلان قبیله و طایفه انتخاب می‌شوند و در مرحله اول مجری منویات قبیله و طایفه و محله خود می‌شوند.
متأسفانه در نبود احزاب و تشکل‌های مدنی این پدیده نادرست حتی به افراد تحصیل کرده نیز سرایت می کنند، آنها به خاطر به دست آوردن منافع شخصی و پست و مقام ، به کاندید طایفه ای رأی می‌دهند و متأسفانه این وضعیت به موضوع قومیت گرایی و قبیله گرایی مشروعیت می‌بخشد وآن را نهادینه می کند و نخبگان را به حاشیه می‌راند .
بقول گیدنز : به جایی رسیده‌ایم که رفتار سنتی مان در مقابل رفتار نوین قرار گرفته و نه مدرن هستیم و نه سنتی، این تناقضی است که سالیان سال در بین مردم منطقه مان مشاهده میکنیم.
پر رنگ‌تر کردن ارزش‌های قبیله ای و طایفه ای در بحث انتخابات و اداره شهر و کشور بازگشت دوباره به ارزش‌های جوامع سنتی و قرون وسطایی است که جامعه ایران بیش از یک صد سال در تلاش برای گذر از آن است وبا هیچ مبنا و معیار دینی ، علمی و انسانی سازگار نبوده و اجحافی بزرگ بر نخبگانی است که دل در گرو توسعه و پیشرفت شهر و کشور خود دارند. به هر حال تنها راه مبارزه با پدیده های شومی چون قومیت گرایی، قبیله گرایی و طایفه گرایی تقویت دانایی و آگاهی مردم و تقویت احزاب و تشکل‌های مدنی است.
ارسالی از کاربران