ارکین نیوز – احمد شاملو متخلص به الف. بامداد یا الف. صبح، شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگ‌نویس ایرانی و از بنیان‌گذاران و دبیران کانون نویسندگان ایران در پیش و پس از انقلاب بود.
دلنوشته ای از ایشان در خصوص ترکمن ها به یادگار مانده است که منتشر می شود:
من ترکمن‌ها را بیش از هر ملت و هر نژادی دوست می‌دارم، نمی دانم چرا؟ و مدت‌های دراز در میان آنان زندگی کرده ام.

از بندر شاه تا اترک. شب‌های بسیار در آلاچیق‌های شما خفته ام و روزهای دراز در اوبه‌ها میان سگ‌ها، کلاه‌های پوستی، نگاه‌های متجسس ، دشت‌های پر همهمه ی سرسبز و‌بی‌انتها، زنان خاموش اسرارآمیز و رنگ‌های تند لباس‌ها و روسری‌هایشان، ارابه و اسب‌های مغرور گردنکش به سر برده ام.

شاید تعجب کنید اگر بگویم چندین ماه در “قره تپه” و “امچلی” و “قره قاشلی” کمباین و تراکتور می‌رانده ام… از خانه‌های خشت و گلی متنفرم و دشت‌های وسیع و کلاه پوستی و آلاچیق‌های ترکمن صحرا را هرگز از یاد نمی برم.
شاملو در کودتای ۲۸ مرداد به اغوش دشت ترکمن صحرا پناه برد و ترکمن ها به او پناه دادند و در پناه ترکمنها زندگی کرد و این دوران تاثیر شگرفی بر شعر او گذاشت. شعر زخم قلب امان جان را حتما بخوانید.

============================
شعری از شاملو ی بزرگ:
پسر خوب ام،ماهان
پاشو
برو آن کوچه ی پائینی.
خانه ای هست که سکو دارد
پیرمردی لاغر می بینی
روی سکوی دم خانه نشسته ست
با قبای قدک گل ناری
غصه ی عالم بر شانه ی مفلوک اش
پنداری
شاید از چشمان ترکمنی اش
زودتر بشناسیش میروی پیش و
بلند
(گوش های اش آخر
تازه گی قدری سنگین شده)
می گوئی :”قورقومی”.!
سر تکان خواهد داد
با تاءثربه تو لب خندی خواهد زد
وتو راخواهد بوسید
وتو آن وقت به او خواهی گفت
نو ه ی کوچک من هستی و اسم ات ماهان
وبرای اش ازمن پیغامی داری.
( خود او اسم اش مختومقلی ست
سعی کن یادت باشد.) بعد،از قول من
این ها را
یک به یک خدمت او خواهی گفت:
آه مختومقلی ……………… به نیکی یاد باد یاد بامدادی ی شاملوی بزرگ که همچون بامداد ، بشارتگر نور و روشنایی بود .