ارکین نیوز – ناصر توسلی: روایتی تاریخی و سینه به سینه در بین تورکمن ها وجود دارد که حکایت از عدم اتحاد و همدلی آنهاست.
پسران چنگیز تورکمن ها را داخل گودالی از آتش می اندازند و برای دیدن نمایشی شوم طنابی را عمدا برای نجاتشان به داخل گودال رها می کنند. جغتای پسر کوچک چنگیز در واکنش به این عمل از برادر بزرگ خود جوچی سوال می کند که وقتی آنها را برای کشتن به داخل گودال می اندازیم دیگر چه نیازی به رها کردن طناب داریم ؟

جوچی پاسخ می دهد: اینها تورکمن هستند و هرگز متحد نبوده اند مگر فراموش کرده ای که سمرقند، بخارا را بدون جنگ فتح کرده ایم. پدرم نیز از همین نقطه ضعف آنها استفاده کرد و با نقشه های خود باعث شد آنها به یکدیگر خیانت کنند و دشمن هم باشند و در مقابل ما شکست بخورند. حال نگاه کن که چگونه هر یک از آنها برای نجات جان خود آن دیگری را از بالای طناب می اندازد…

در زیر گودال آتش هر یک از تورکمن ها برای نجات جان خود تلاش می کرد و آن دیگری را از بالای طناب می انداخت و سعی بر این داشت تا خود از طناب بالا رود. بدین ترتیب هیچ یک از آنها جان سالم به در نبرده و همه در گودال آتش سوختند…

در انتخابات مجلس نهم، با وجود ائتلاف ( از نوع اشتباه )، آقای فرهاد توماج با بیش از ۲۷ هزار آرا که ۹ هزار تای آن لاز گرگان بود، پیشتاز کاندیداهای بومی آق قلا بود.

آقای لطیف اسماعیلی کاندیدای ائتلاف با ۲۹ هزار آرا که تقریبا ۱۳۵۰۰ تاری آن به صورت « تک رأی » بود در مکان دوم کاندیداهای آق قلایی قرار گرفت.

آقای حالت قلی ایزدی نیز با کسب بیش از ۴ هزار آرا که تقریبا ۳۵۰۰ تای آن به صورت « تک رأی » بود در جایگاه سوم کاندیداهای بومی این شهرستان قرار گرفت.

فرض کنیم اگر در آن زمان بجای این تک رأی ها از هر ۲ رأی استفاده می شد و یکی از آرا را به فرهاد توماج اختصاص می دادند،، توماج با کسب ۵۴ هزار آرا در همان مرحله اول به مجلس راه پیدا می کرد یا با ائتلاف بر روی ۲ کاندیدا، می توانستند توماج و اسماعیلی را به مرحله دوم بفرستتند.

با وجود اینکه در انتخابات مجلس نهم شرایط مهیا بود و آق قلایی ها می توانستند بر روی ۲ تن از کاندیداهای بومی خود ائتلاف کنند، اما این عمل انجام نشد. زیرا بحث ائتلاف بر روی ۲ کاندیدا اصلا مطرح نبود.

ائتلاف بر روی یک کاندیدا که در آن دوره به معنای واقعی شکاف بود، توانست بر حس قدرت طلبی کاندیداهای بومی آق قلا و طرفدارانشان بی افزاید. به طوری که آنها فقط کاندیدای بومی خود را رقیب یکدیگر می دانستند، بی آنکه متوجه شوند سیستانی ها و فارسها را فراموش کرده اند. آنها سعی می کردند با گرفتن « تک رأی » از مردم پایه های خود را برای رسیدن به مجلس قوی کنند، بی آنکه متوجه شوند دارند تیشه به ریشه خود و مردم می زنند و در نهایت باعث شکست خود یا به معنای واقعی تر شکست مردم شدند.

به طور کلی می توان دلایل شکست آق قلایی ها را در انتخابات مجلس نهم همان « تک رأی » شان دانست. با تأمل و اندیشه در باب این مسئله این سؤالات در ذهن آدمی پدید می آید که چرا یک نفر عوام که به دنبال رسیدن به خواسته دیرینه اش است، با داشتن ۲ حق رأی باید ا « تک رأی » استفاده کند ؟! چرا یک کاندیدای دلسوز که ادعا دارد به فکر مردم خود است، باید در خواست « تک رأی » از طرفدارانش بکند؟! مگر ما نمی تواینم و نمی توانستیم برای رسیدن به هدف خود، از ۲ کاندیدا حمایت کنیم به هر دوی آنها رأی دهیم ؟!

« تک رأِی » حکایت همان تورکمن هایی است که هر یک برای رسیدن به هدف خود، دیگری را از روی طناب به گودال آتش می انداخت. ما برای رسیدن به هدف خود، باید طوری جریانسازی کنیم که این « تک رأی » ها به کمترین حد خود برسد. زیرا در انتخابات پیش رو دیگر شرایط انتخابات مجلس هشتم و نهم مهیا نیست، زیرا علاوه بر افزایش تعداد کاندیداها، تعداد آرای مورد نیاز ما نیز افزایش یافته است.

دیگر شرایط انتخابات پیش رو مانند انتخابات مجلس هشتم ( با کاندیداتوری دکتر ناصر ایزدی ) نیست، و به نظر نگارنده در انتخابات پیش رو « تک رأی » خیانت است. در این انتخابات مردم باید برای رسیدن به هدف و پیروزی از هر ۲ آرای خود استفاده کنند. ضمن اینکه گروههایی مثل « ماصلاحات توپاری » نیز باید به دنبال مدیریت صحیح « رأِی دوم » باشند.

تورکمنیا