ارکین نیوز – محمد صفا : مطابق آیه شریفه ” یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ “علمای اهل تسنن در منطقه ترکمن صحرا اطاعت از خدا ورسول و در تفسیر اولی الامر اطاعت از رهبری را که بر اساس فرمان خدا ورسولش حکم میکند بر خود واجب میدانند ،بدین سان اتفاق دارند که در نظام جمهوری اسلامی که بر مبنای موازین شرع بنا شده، اطاعت از ولی امر واجب وضروریست.
اما اینکه چرا علما وروحانیون، ما دراین زمان کمتر در مسائل ومباحث سیاسی حضور دارند نه به دلیل اعتقاد جدایی دین از سیاست است بلکه آنها قائل به چنین جدایی نیستند و معتقدنداحکام حکومتی و سیاسی در جامعه اسلامی باید بر موازین اسلام باشد ،این مسئله عدم حضور فعال این عزیزان در این عرصه را بایداول در مغز تعلیمات حوزوی در منطقه ما جستجو کرد، جنبه عرفانی و قناعت پیشگی و عدم رغبت به مسائل دنیوی ،اخلاق مداری، وتزکیه نفس، در حوزهای علمیه ما بر سایرمباحث علمی ،سیاسی و فلسفه ومسائل دنیوی غلبه دارد.
در دنیای کنونی و تقابل مدرنیته شدن و عصر فناوری ،با تفکرات دینی والهی،شکاف عمیقی بین تعلیمات حوزوی و دنیای واقعی به وجود آمده ، و نیاز به نگاهی تیز بین و موشکافانه را در این عرصه دو چندان کرده است و چنانچه بازنگری اساسی در تعلیمات حوزوی ما مطابق پیشرفت در عرصه های مختلف، دنیوی، سیاسی، اقتصادی واجتماعی ،صورت نگیرد این شکاف و فاصله بین روحانیون حوزوی و دنیای واقعی بیشتر خواهد شد، و منجر به مقوله دین گریزی و یا دین محوری افراطی میشود .
خارج از بحث حوزه از دلایل دیگر عدم حضور پر رنگ علما وروحانیون در مسائل سیاسی و حکومتی را درعدم استقبال مسئولین حکومتی،واحساس عدم نیازبه تحصیل کردگان حوزوی در مقاطع مختلف ودر در ارگان های دولتی ، ونبود مدرک تحصیلی معادل، در این مدارس را میتوان برشمرد.
مسئله دیگری که میتواند در این زمینه پر رنگ وتاثیر گزار باشدودر این مورد بنده حق را به روحانیون میدهم نا پایداری جریانهای سیاسی داخل کشور و وجود کش وقوس های سیاسی که در اندک زمانی موجب تغییر نگرش افرادبه مسائل سیاسی اجتماعی میشود واین کاملاً مغایر با تعلیمات اولیه و عرفانی واخلاق مدارانه حوزهای علمیه ماست و ورود به این عرصه را همواره با شک وتردید ،وعدم اطمینان همراه ساخته، ودر این زمینه بایستی حق را به جانب علما و روحانیون داد،که برای حفظ وجهه دین داری وصداقت خود سعی در گریز از مباحثی میکنندکه پایداری آن مقطعی و کنونیست.
عوامل فوق وبسیاری از عوامل دیگر باعث شده که علما وروحانیون ما تا حد امکان از ورود به چنین جریان ها و مباحثی که با چالش های متعددی همراه است خود داری کنند، و ورود آنها به این عرصه تنها در حد آرزوی موفقیت ودعای خیر، ودر موارد کم تا حد مشایعت و دخالت مستقیم ،به اتمام میرسد.این نحوه نگرش جهت حفظ وجهه دین از یک نظر بسیار خوب وموثر است اما عدم دخالت در مواقع وجریانهای سیاسی ضروری که با رشد توامان دین ودنیای مردم همراه است میتواند موجب صدمات جبران ناپذیری شود وهمواره در ذهن جستجو گر جوانان این سوال را باقی خواهد گذاشت که چرا علما دخالت نمیکنند چرا شخصیت های تاثیر گزار منطقه حتی در مواقع ضروری پا پیش نمیگرارند؟ یک قسمت عمده پاسخ به این سوال برمیگردد به نحوه عملکرد خودمان در مقابل علما وروحانیون، وآن عدم مشایعت وهمراهی ما با تصمیماتی است که این عزیزان در مواقع ضروری گرفته اند وتکرار این قضیه باعث شده که آنها هم کمتر جهت اینگونه فعالیت ها اجماع داشته باشند.پس اولین کاری که وظیفه ماست انجام دهیم بازگرداندن اعتماد از دست رفته علما ناشی از دخالت در چنین اموری است مشایعت وهم گام شدن با تصمیم واجماع انها موجب ایجاد انگیزش لازم در موارد مشابه خواهد شد ،اجماع اخیر آنها در حمایت از تنها کاندید شهرمان حکایت از دلسوزی شدید برای منطقه و نیاز به هم بستگی برای به فرجام رساندن چنین مسئولیت خطیری است وهم تشکر آنها، از حمایت سایر اقوام وشهرستانها نشان از توجه جدی به مقوله اتحاد و همبستگی دارد ،اینک وظیفه من وشماست که با پاسخی در خور به این اجماع ضمینه مشارکت این عزیزان را در عرصه های مختلف با قدرت فراهم کنیم و هم بدین طریق خشنودی خداوند متعال را کسب کنیم هم با حضور خود پای صندوق رای دشمنان این مرز وبوم رابیش از پیش نا امید کنیم، ولی چنانچه در این مورد حساس خدای نکرده نتوانیم آن طور که باید به وظیفه خطیر خود عمل کنیم این خود ما هستیم که، باعث کمرنگ شدن حضور آنهامیشویم آنهم درست در مواقعی که به این حضور بیش از پیش احتیاج داریم،در آن صورت فقط باید خودمان را سرزنش کنیم، پس بیاییم با پیروی از آنها ما هم سهمی داشته باشیم در آبادانی منطقه و به تبع آن رشد وشکوفای دنیا وآخرت این مردم وبیاییم ثابت کنیم که مامیتوانیم با پیروی از روحانیون و علما حماسه های بزرگتری برای کشور ومنطقه وفرهنگ خودمان خلق کنیم. ان شاا…