ارکین نیوز – قوم ترکمن با ویژگی اساسی خویش قرون هفتم و هشتم هجری شکل گرفت و اساس قبیله های ترکمن پدید امد و در نتیجه امتزاج و در امیختگی با یکدیگر روابط ووابستگی های خونی جای را به روابط خان-خانی داد.

در قرن دهم هجری قبایل ترکمن در مناطق امو دریا و شمال افغانستان کنونی و تا رود های اترک و گرگان به صورت زیر پراکنده زندگی می کردند:در بالخان سالور های خراسان می زیستند.بخش اساسی سالور و تکه و یموت و ساریق دومین گروه بندی ترکمن ها را پدید اوردند که احتمالا اینان در کرانه های دریای خزر یعنی در جنوب منقشلاق و قرابغاز و حاشیه دریاچه ارال زندگی می کردند .سومین گروه در بخش های شمالی در مرز ازبکان بوجود امدند که شامل چاودر و ایگدر و ابدال بودند .در شمال خراسان تکه ودر میانه رود اترک و گرگان و طوائف دیاجی ‚اوقلی‚گوگلان‚اسمیر زندگی می کردند.

اکنون ترکمن های حاشیه دریای خزر را یموت جعفر بای وبا یک قوسی در شمال گنبد قابوس تا مراوه را یموت‚اتابای و در بین انها جعفر بای که گاهی به تناوب اسکان یافته اند نظیر غروی و دیاجی تشکیل می دهند از شرق گنبد قابوس و شرق مراوه تپه تا جرگلان بجنورد گوگلان اسکان دارد.در جرگلان تیره های تکه و نخور نیز زندگی می کنند.پراکندگی ترکمن ها در قرون اخیر جنبه سیاسی نیز به خود می گیرد بدین معنی که در اطراف تهران و ری و ساوه مناطق ترکمن نشینی را می بینیم که در ایام ناصر الدین شاه محل تبعید انان بوده است. شبیه این مراکز را در خراسان و تربت جام نیز می توان مشاهده کرد.فشار حکومت رضا خان از یک سو و جریانات انقلاب بلشویکی شوروی از سوی دیگر در تشدید مهاجرت به دو سوی اترک دخالت مستقیمی دارند شایان ذکر است که تمامی طوایف فوق در ایران زندگی نمی کنند بلکه مجموعا در سراسر کشور ایران وافغانستان و اتحاد شوروی مسکون دارند./ وبلاک مارال