ارکین نیوز- محمد خوجه از انبارالوم : درماه مبارک رمضان درمورخه ۳۰/۳/۱۳۹۴ وقتی دربیمارستان شهید صیادشیرازی گرگان بدلیل عارضه ریوی دارفانی را وداع گفتند ، باورکردنی نبود ،فقط مبهوت می شدی.
عظمت روح آن عالم ربانی وناگهانی بودن این ضایعه بیشتر مارادربهت فرو می بردکه خورشید علم وعرفان غروب کرده است. جدایی آن روح ملکوتی از دنیا راحس می کنی با خود به عزا می نشینی درسوگ رادمردی که مرجعی عالیقدر، پشتوانه ای برای حوزه وبلکه ترکمن صحرا، ولی ئی ازاولیاء خدا و اسوه ای برای سالکان حق جو بود.
از دید اینجانب که مرجعی کم نظیر وپدری معنوی ار ازدست داده ای که با از دست دادن اوروستای قره بولاغ بوی غربت می دهدواین غربت گه گاه بغضی می شود که گلویت را می فشارد. درماه مبارک رمضان درمورخه ۳۱ خردادماه سال ۱۳۹۴ روز تشییع جنازه وقتی به روستای قره بولاغ واردمی شوی بیش از هرزمان ، شاهد حضور خیل عزارداران ، مشتاقان ومریدان ومحبان آن روحانی فرزانه و فاضل هستی.
ازهمه اقشار از پیر وجوان ، زن ومرد ، از مسئولین ومدیران ارشد استان گرفته تا مهمان خارج ازاستان از اول مراسم تشییع این پیکر مطهر تا اقامه نمازجای گرفتن این گوهر مطهر دردل صدف خاک آماده و حاضرهستند .
با ورود پیکرمرحوم استاد و عالم ربانی الحاج یارمحمدآخوند نظری به مکان نماز جنازه ( عیدگاه روستای قره بولاغ ) موجی از شور واحساس و گریه های بی امان درصحن مطهر به راه می افتدبا زحمت بسیار وفشار انبوه جمعیت ، پیکر مطهر برای اقامه نماز آماده می شود . درصفوف اول بسیاری از علمای برجسته ترکمن صحرا و مسئولان استان قراردارند.
پس از اقامه نمازپیکرمطهررا به کنارمسجد حوزه علمیه منتقل می کنند ، مکانی که برای دفن آن عالم ربانی آماده شده بود ودرآنجابه خاک سپرده شد. اینگونه خداوند متعال ، به زحمات و مجاهدتهای یک سالک و عارف حقیقی پاداش می دهد. مرحوم استاد فرزانه و عالم ربانی الحاج یارمحمد آخوند نظری هم متقی بود و هم حکیم ، هم عارف بود هم خطیب و یک انسانی که چون خورشید فروزان درآسمان ، درفقاهت و سیره معنوی توحیدی درخشید .
او کسی بود که از نفس خود کشیک می کشیدکه مبادا هواهای نفسانی بردلش حاکم و مسلط شود و به دام گناه و معصیت بیفتد ، مواظب بود که وظایف دینی خود رابه خوبی انجام دهد و زندگی خود را برپایه تقوا بنا نهاده و چه بنایی محکمترو بهتر ازتقوی !…
او آرزوهای کوتاه و دایره خواسته های دنیوی را باطل و دورانداخت و به نهان و آشکارش یکی بود و قول و فعلش یکسان و به کسی جز خداامیدی نداشت ، کارهایش را به قصد ستایش و تحسین مردم انجام ندادو رد وقبول دیگران برایش مساوی بود ، مدح و ذم مردم دل او را از جانمیکند و عمل او از روی اخلاص بود.
این استاد جلیل القدر ، درمسئولیت و حضور درصحنه های خدمتگذاری ، امین ، امانتدار و دیندار بود و اعتماد به نفس بالایی داشت وطبق تعالیم که از رسول الله (ص) و قرآن کریم آموخته بود در شوون دینی و دنیوی خود دردستیابی به سعادت ، به شخص خود ، به نیت خود و به عمل خود تکیه کرد و وظایف و آموخته های خود راقدم به قدم انجام داد. آوازه عالم ربانی استاد یارمحمد آخوند درسراسرترکن صحرا پیچیده بودودرنزدهمه عزت و کرامت داشت.
اوستم و سلطه باطل را تحمل نمی کرد ، زیر بار منت دونان نمی رفت و تسلیم فرومایگان نمی شد. متانت عجیبی داشت ودرمساجد و منابرمبلغی بسیار قوی و شجاع بود و درمجالس فقرا و یتیمان دستگیر آنها بود.
اهل عمل بود که همین او راارج بخشید واو محبوب دلها کرد تا دردلها باقی بماند.اسباب عزتمندی یارمحمد آخوند این عالم جلیل القدر ،اطاعت از خدا ، آراستگی به فضایل اخلاقی ، مبرا بودن از رذایل اخلاق وحق گرایی و گام نهادن درراه حق و پیکار درراه خدا بود.او گشاده رویی و سیمای نورانی و متواضع و خوش اخلاق بود. راًفت و مهربانی داشت وجودش سرشار از یمن و برکت برای خودش و دیگران بود همچون اصحاب میمنه. (( پس از کسانی باشیدکه ایمان آورده ویکدیگر را به صبر و مهربانی و عطوفت توصیه می کننداینان اصحاب یمین هستند )) سوره بلد آیه ۱۷-
عارف روشن ضمیر و فقیه یارمحمدآخونددر عدالت آنچنان زیست که توده های فقیر و بی چیزبا مشاهده اوبلندمرتبه گی را احساس کنندومرهمی بود برای تسکین دلشکستگان و سنگ صبور دردمندان بود. او درهمه میدانها حول محور آزادی، عدالت ، آگاهی ، شجاعت و کرامت ظاهر شد.
دربرابربی عدالتی ها و حق و باطل بدون هیچگونه هراس و عقبه دلیرانه دفاع و مردانه رودررو می ایستاد ومصمم و قاطع و امیدوار و نستوه پابرجا همچون کوه بود. استاد جلیل القدر یارمحمد آخوندتنها مجذوب و باطناً متوجه خالق یکتا بود.
عمری باخدا و برای خدا زیست و یک انسان خود ساخته ای بودکه با همه وجود به آنچه می گفت اعتقاد داشت او منادی توحید بود و درعمل و عبادت آنرا نشان می داد. کسانی که با اووبا زندگی او و شخصیت عظیم او آشنا هستند و می دانندکه چگونه درعمل هم دربرابر توحید و قدرت خدا بی تاب بود. او عاشقی بی تاب ، عارفی بی قرار، موحدی ناب و ابر مرد عرفان و طوبای تناور توحید بود.
استاد وعالم ربانی یارمحمدآخوندعمرمبارک خود رادرریاضت وعبادت گذراندوپیوسته درذکر واستغفاروحضور بود ، نگاه او به عبادت بخصوص قرآن کریم هرچه تلاوت می کرد سیراب نمی شد ، مونس و همدم او قرآن کریم و کارش عبادت بود، با دعا و نیایش رابطه خاصی داشت ، او عاشق و دلباخته رسول الله (ص ) و اهل بیت (ع) بود ، او دردها راشناخته و به دنبال درمان بود ، درد یارمحمد آخوند درد دین بود .
متصف و متحلی به فضایل علمی و اخلاق بود، با اینکه مولع به زهد وپارسا بود هرگز زهد نمایی نکرد ، وارستگی و پرهیزتام از شهرت و مقام ملکه او شده بود ، او عمر خود را وقف مردم و دین اسلام کرد، این همه را برای رضای خدا به عهده گرفته بود .او درهنگام بحث با صراحت عقاید آرای خودرا اظهار می کرد و جانب انصاف را رعایت می کرد و موعظه حسنه و سخن صریح خود را با متانت و ملایمت اعلام می کرد و لحن صمیمی و خیرخواه داشت ، از اختلاف و تفرقه و تخریب به شدت متنفر بود ، دروحدت و همدلی و انسجام سبقت جو وبرآن تاکید داشت.
دل و زبانش یکی بود و سخنش دل را صفا و جانها راامید می بخشید. اوهم درظاهر و ادب تواضع داشت هم درحقیقت و خائف مقام پروردگار بود. او روحانی وعالمی بود که شیفتگانش را بسوی راستی ، درستی ، صداقت و دینداری هدایت و رهبری می کرد. جابجا کلا م او به حکمت ، نجابت ، اندرز ، عرفان ، اخلاق و توحید بود .
مرحوم استاد فرزانه و عالم ربانی یارمحمد آخوند نظری با دیدبانی خط ایمان ایستاد و نگهبانی برج عزت و شرف و شریعت را گردن نهاد و سنگر بیان ، برای یورش از سوی بی عدالتی و ناحق ها پاسخ دندان شکن داد. او همه وظایف خود را به خوبی انجام داد ، درحق هیچ کس کوتاهی نکرد، هم مرجع بود هم مدرس ، هم امام جماعت بود هم پاسخگوی مراجعین ، هم عابد بود هم عالم ، هم اهل سجده و ذکر و خلوت و تهجد بود و هم دریاد نیازمندان و مظلومان .

این مردخدا درچشم همه مردان خدا ومردم ، بزرگ بود و دوست داشتنی ، آنقدر بزرگ بود که چتر رحمت و شفقت خود را برسر همه گستراند و برای همه آنان دل سوزاند ، و به فکرشان بود و دعایشان کرد ، باتبسم ونگاه محبت آمیز ، علاقه مندان ار تفقد کرد و هم شنوای سئوالات نیازمندان و مراجعین بود . درس آموز هزاران جان مشتاقان بود و با رفتار و گفتار خودکلاس همیشگی و سیار برپا کرد.
او عشق به لقا الله داشت پس فرجام عبد صالح الهی و مرد خدا دیدار باخداست ، دیداری که سرمست می کند و به هست حقیقی می رساند که عشق با خدا آغاز می شود و با خدا پایان می یابد. “: انا لله و انا الیه راجعون ”

وفات عالم ربانی الحاج یارمحمد آخوندنظری تاثر برانگیز ، جان کاه وجبران ناپذیر بود ترکمن صحرابا فقدان دریغ آمیز او یکی از علمای بزرگ اسلام و مردی را از دست داد که درحکمت اسلامی و فضل و دانش و درایت و فرزانگی و مخصوصاً فن تعلیم معارف اسلامی کمتر نظیر داشت ، درگذشت چنین عالمانی خلئی درجامعه بوجود می آورد که سالها باید بگذردتا چشم ساکنان این سرزمین ، باردیگر به دیدنشان روشن گردد. روحش شاد و یادش گرامی باد/الکامیز