ارکین نیوز – در طول تاریخ اغوزها در سرزمینهای گرم و کم باران زیست می کردند. از طرفی با توجه به زندگی ایلی آنها همواره به آب و مرتع نیاز داشته اند. لذا در مواقع خشکسالی آنها به پیشگاه پروردگار خود رفته و باریدن باران را طلب می کردند.

ترکان اغوز تا قبل از پذیرش اسلام ، اعتقاد به انجام اعمال سحر آمیز « یات » داشتند که در زمینه طلب نزولات آسمانی بود. سنگ یات یا حجر المطر به اعتقاد آنان و همچنین مغولان ، سنگ مخصوصی بود که برای اقدامات کهانت و جادوگری به منظور طلب برف و باران بکار گرفته می شد.

ترکمنها « زنگی بابا » ، « یس بابا » و « چوپان آتا » را به ترتیب حافظ گله های گاو ، شتر و گوسفند می دانستند. همچنین انبیایی مثل خضر و الیاس را به ترتیب ناجی و اماندگان و گمشدگان خشکی و دریا می پنداشتند. اما با توجه به اهمیت آب و باران در امر دامداری و کشاورزی « یورقوت ولی » را هم نگهبان باران و حافظ اراضی و دامها در برابر خشکسالی محسوب می نمودند. او در باور عامه ترکمن ها پیر مستجاب الدعوئی بود که دعای او برای طلب باران همواره مورد قبول خداوند واقع می شده است.

در گذشته ، در زمان خشکسالی و کمبود باران ، تراکمه حیواناتی همچون بز ، گوسفند را به عنوان نذر یورقوت به جایی می بستند و تا ۲ یا ۳ روز آن را تشنه نگه می داشتند تا بدین وسیله یورقوت واسطه طلب باران و نزول آن گردد. پس از باریدن هم بلافاصله حیوان نذری را ذبح نموده ، صرف پختن « صدقه » می کردند…
رستم جرجانی