ارکین نیوز:برگزاری کورس سوارکاری در روزهای پنجشنبه و جمعه هر هفته در گنبد کاووس حال و هوای شهر را عوض می‌کند. آخر هفته‌ها علاقه‌مندان سوارکاری و مسابقه‌های کورس از شهرهای اطراف خودشان را به پیست می‌رسانند تا از نزدیک شاهد برگزاری این رقابت‌ها باشند. سوارکاری در کنار والیبال در این منطقه طرفداران زیادی دارد.

ابتدای در ورودی پیست از ماشین پیاده می‌شوم. همان اول شیهه اسب‌های سمت راست در ورودی نظرم را به خود جلب می‌کند. دفترچه‌های پیش بینی به همراه خودکار به فروش می‌رسد تا همه وسایل برای پیش بینی مهیا باشد. درخت‌های ورودی پیست، سابقه پیست سوارکاری را نشان می‌دهد. یکی از تماشاگران که سن و سالش به ۶۰ می‌خورد در مسیر ورودی نظرم را جلب می‌کند.

او خودش را «حاج قربان» و هوادار پرو پاقرص سوارکاری معرفی می‌کند و در خصوص مجموعه سوارکاری می‌گوید: «اوایل سال ۱۳۵۰ بود که مجموعه سوارکاری گنبدکاووس احداث شد. در آن زمان بیشتر برگزاری مسابقه‌های کورس، اسب دوانی و همچنین تولید و پرورش اسب‌ها به خصوص نژاد ترکمن انجام می‌شد. شنیده‌ام این مجموعه حدودا ۱۲۰ هکتار زمین کشاورزی و اصطبل زمستانه و تابستانه و جایگاه مسابقات دارد.

زمین پیست اسبدوانی هم حدود ۳۰ هکتار است. البته مسابقه‌ها در فصل‌های بهار و پاییز و زمستان برگزار می‌شود اما اگر بیشتر هم شود باز هم استقبال به همین گونه است.»وی در خصوص برگزاری رقابت‌های سوارکاری در قالب کورس سوارکاری می‌گوید: «تا جایی که من به یاد دارم کورس در شهرستان گنبدکاووس ۳ دهه سابقه دارد. اما شاید بتوان گفت از اوایل سال ۸۰ کورس به صورت حرفه‌ای برگزار شد و اوضاع و شرایط برگزاری مسابقات بهتر شد.»

مسیرم را به سمت اصطبل‌ها تغییر می دهم. چند نفر در آفتاب نشسته و منتظرند. هنوز یک ساعتی تا شروع شدن مسابقه مانده است. در صحبت کوتاهی که با چند نفر داشتم هنوز نارضایتی‌هایی وجود دارد اما اوضاع اصطبل‌ها نسبت به سال گذشته تمیز تر و مرتب تر است. به گفته یکی از صاحبان اسب، آن قدر در این جمعیت و چابکسوار و مالکین اسب‌ها عشق و علاقه به این رشته ورزشی و کورس و برگزاری مسابقات وجود دارد که اصلا برایشان وجود مشکلات خیلی هم اهمیت ندارد.

آن‌ها اسب‌های خودشان را نگهداری و تیمار می‌کنند و فقط به فکر مسابقه اند تا اسبشان زودتر از خط پایان بگذرد. شور و هیجانی که آن‌ها در زمان برگزاری کورس دارند آن قدر زیاد است که شاید این مشکلات اصلا به چشم هم نیاید.

@تاثیر نمایش اسب‌ها بر پیش بینی‌ها

قبل از شروع کورس، اسب‌های حاضر در مسابقه در مانژ به نمایش گذاشته می‌شوند. مانژ میدان کوچکی است که اسب‌های هر کورس قبل از شروع مسابقه در آن چرخی می‌زنند. علاقه مندان به این صورت با دیدن این اسب‌ها از سلامت و اوضاع فیزیکی آن‌ها آگاه می‌شوند و بهتر نتیجه را پیش‌بینی می‌کنند. خودم را به پشت فنس‌های مانژ می‌رسانم. اسب‌ها هر کدامشان از نظر هواداران اسم و شناسنامه دارند. اینجا هر کس سرش به کار خودش گرم است.
با دفتر چه پیش‌بینی که در دست دارند همه نگاهشان به اسب‌هاست. بغل دستی‌ام می‌گوید: «این اسب تازه بهبود یافته و امید قهرمانیش زیاد است.» دوستش اما مخالف است و از حضور اسب قهرمان هفته پیش صحبت می‌کند. برای آنها که در مسابقه شرکت می کنند بسیار مهم است که بدانند پدر، پدر بزرگ و ریشه پدربزرگی اسب چه بوده است.

سوارکاری و پیش بینی برنده‌های مسابقه اینجا رنگ و بوی دیگری دارد. آن‌ها جدای از بعضی خوش شانسی‌ها و اعتقادات با آگاهی پیش بینی می‌کنند. شجره اسب و نام چابکسوار را دارند و خلاصه بی‌گدار به آب نمی‌زنند. بساط دکه‌ها و باجه‌های پیش بینی هم داغ داغ است. چند باجه در کنار هم با سیستم رایانه ای وجود دارد. اپراتورها بسیار سریع برگه‌ها را در سیستم خود ثبت می‌کنند تا مشتریان خود را سریع تر روانه سکوهای تماشاگران کنند.

این پیش بینی‌های مجاز در پیست سوارکاری است که مجوز فدراسیون سوارکاری را هم دارد. در کنار این پیش بینی‌ها شرط‌بندی‌های غیر مجازی هم انجام می‌شود که به صورت سنتی در بین هواداران وجود داشته است و طرفداران خاص خودش را دارد. شرط بندی هایی که در بعضی مواقع باعث می‌شود اتفاق‌های خوبی در پیست نیفتد.

@استقبال ۷ هزار نفری از کورس گنبد
بعد از ثبت پیش بینی‌ها صندلی‌های تماشاگران جوابگوی استقبال ۷ هزار نفری از کورس نیست. تمام سکوها پر است وتا کناره‌های فنس جمعیت عظیمی را می‌بینی که مشتاق شروع کورس هستند. صدای مجری پیست که می‌پیچد همه هوشیار می‌شوند. کسی نمی‌خواهد حتی یک صحنه را از دست بدهد. هواداران در این چند سال اخیر از عوامل اصلی توسعه سوارکاری در این منطقه بوده‌اند. از نظر برخی سطح کورس گنبد کاووس بسیار بی نظیر است و یکی از عوامل تمایز این کورس همین استقبال است.

@اوج هیجان

اسب‌ها که از دپار آزاد می‌شوند همهمه ، پیست را فرا می گیرد. همه نگاه‌ها تیز می‌شود. گوینده ورزشگاه تا جایی که نفس دارد فریاد می‌کشد. استرس سرتاپای همه را فرا گرفته است و همه به طور نیم خیز کورس را پی می گیرند. دست‌های مشت کرده، چشم‌های از حدقه در آمده، سایش دندان ها و دهانی که داد می‌زند: «برو….برو….. »

هیجان به قدری بالاست که کسی هیچ توجهی جز به میدان مسابقه ندارد.کورس که تمام می‌شود تماشاگران دوباره به سمت مانژ و بعد از آن باجه های پیش بینی پشت ورزشگاه می‌روند تا دوباره پیش بینی کنند. این یک روند کلی در کورس اسب سواری است که در بین ۷ و یا ۸ دور رقابت که هر یک با فاصله های حدود نیم ساعت با یکدیگر برگزار می شود، ادامه دارد.