ارکین نیوز:قادیراونق-مدتیست در فکرم که چرا با وجود دو دهه فعالیت اجتماعی و سیاسی در منطقه نتوانستیم یک گروه یا جمعی را تشکیل دهیم تا در سایه ی آن جمع و گروه بتوانیم به نحو مطلوب، اهداف و خواسته های خود را پیگیری کنیم. آخرین نمونه از تشکیل این گونه جمعهای اجتماعی و سیاسی تشکیلات حامیان دکتر روحانی در ترکمن صحرا بود.

چند سالی است که علت عدم ایجاد تشکیلات منسجم و پایدار ذهنم را به خود مشغول ساخته است و به همراه آن سئوالات متعددی در این باره برایم ایجاد شده است. به عنوان نمونه از خود می پرسم چرا اتفاق نظر و تفاهم در بین من و دوستانم به سختی به دست می آید و وقتی هم تفاهم حاصل شد چرا ناپایدار است و زود از هم می پاشد؟

چرا ما پس از ایجاد تشکیلات اینقدر احساسی و هیجانی هستیم و به رغم هوش و استعداد عقلی، از تدبیر و عقلانیت کمتر استفاده می کنیم. آیا مشکل، دیگران و دشمنان هستند که دائما برای ما نقشه کشیده و توطئه می کنند تا ما متحد و منسجم نباشیم یا که نه مشکل از خود ما و تجربیات ما مردمان این منطقه متناسب با توسعه یافتگی عصر حاضر نیست؟

یا فقدان استقلال مالی و تجربه های سالیان متمادی تاریخی ما را به این صورت درآورده است تا فرهنگ عدم اطمینان و اعتماد به یکدیگر و ظن و شک یا ابهام و عدم صراحت در بیان، گسترش چشمگیری داشته باشد.

با ایجاد این سئوالات گاهی با خود کلنجار میروم تا با توجه به تجربیات و آموخته های شخصی ام پاسخی برای آن بیابم که در این نوشته تلاش می شود تا برخی از موضوعات و راه حل ها مطرح شود.

به نظر نگارنده وضعیت حاکم بر ما نتیجه ی ساختارهای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی در هم تنیده در بستر تاریخی کشور و منطقه ی ماست و با وجود نیاز به اصلاح بسیاری از روندها و امورات تأکید بر اصلاح دو نکته از اهمیت ویژه ای قائل است:

اولین نکته نیاز به اصلاح و تغییر در نظام آموزشی و فرهنگی جامعه است. زیرا که غالب کتابها و مراکز آموزشی ما هنوز مربوط به دوران و عصر تکلیف مدار است حال آنکه جهان امروزی درعصر و دوران حق مدار، تحقیق مدار و آزاداندیش سیر می کند و با توجه به گسترش وسایل ارتباطات اجتماعی نظیر اینترنت، وایبر و واتس آپ و گسترش فرهنگ حق مدار نباید نوجوانان و جوانان ما در سردرگمی و دوگانگی به سر برند. بلکه میبایست هر چه زودتر در جهت آموزش و هماهنگی با فرهنگ جهانی جهت درک بهتر توسعه و پیشرفت گامهای اساسی برداشته شود تا مردم ما همگام با مردم جامعه ی جهانی وارد مسیر گفتمانی تحمل اندیشه شده و به اشتراک گفتمانی برسند.

دومین نکته تغییر نظام اقتصادی از ساختار دولتی و حاکمیتی به ساختار غیردولتی و خصوصی است.(که بستر لازم برای آن در اصل ۴۴نیز فراهم است) تا با این تغییرات، انسانهای معتقد به فرهنگ تساهل و تفاهم و توسعه گرا شکل بگیرد.امروزه دیگر افراد، دهکده ها و شهرهای مستقل و منفک از جهان، وجود ندارد و به نحوی جامعه ی جهانی امروزی شدیداّ به هم وابسته و در هم تنیده است.

بنابراین تصور افراد کاملاّ مستقل مثل دوران قدیم که تمامی نیازها مانند گوشت، لبنیات، گندم، پزشک، پوشاک و… را خود برآورده سازند غیر محتمل است.علاوه بر آن غالبآّ و اکثراّ رونق و تجارت اقتصادی، ضمن توسعه و رشد مادی، مبانی رشد و توسعه ی فکری، علمی و اخلاقی انسان را نیز به همراه دارد و تجارت اقتصادی موجب و باعث تجارت ذهن و فکر هم می شود.

در نتیجه به نظر این حقیر ما برای تشکیل جمع ها و گروههای بادوام و رسیدن به اشتراکات راهبردی نیازمند درک اشتراکات مفهومی هستیم تا دریافتی مشترک از مفاهیم ایجاد شود و درسایه این دریافت مشترک راهبردهای مشترک استخراج شود.در حال حاضر توسعه اخلاقی و فرهنگی و رشد اقتصادی و بازگرداندن آرامش به زندگی مردم مهمترین اولویت جامعه ماست تا در سایه ی توسعه و گسترش آن فعالیتهای گروهی و تشکیلاتی نیز گسترش وتوسعه یابند.هفته نامه صحرا