ارکین نیوز-اینک در سالگرد جهانی شدن تنها اثر تاریخی بین المللی شمال ایران، پرسشی را مطرح می‌توان نمود: مردم و فعالین مدنی این شهر چه اقداماتی را در این روز انجام می‌دهند؟ آیا مردم قابوس نامه را خوانده‌اند و گفتارهایش را در پشت خود احساس می‌کنند؟ شورای شهر و شهردار برآمده از آرای آن‌ها و همچنین اداره گردشگری و میراث فرهنگی چه اقداماتی را برای شناساندن این بنا در اذهان ایرانیان و جهانیان و زیباسازی این مکان، مشابه نقش جهان اصفهان، انجام داده یا می‌خواهند انجام دهند؟

یادداشت | “بدان ای پسر! مردم بی هنر… چون درخت مغیلان اند که تنه دارد، سایه ندارند. نه خود را سود دارد و نه دیگران را.”

امروز روزی است که برج قابوس در یونسکو ثبت جهانی شده است. برج قابوس مهمترین اثر تاریخی شمال ایران در حاشیه شهر باستانی جرجان قرار داشته است. اهمیت این بنا تا آنجاست که نام شهر گنبدکاووس وامدار آن است. این بنا و شهر جرجان شاهدی اند از تاریخ کهن و پر فراز و نشیب این سرزمین. اینک پرسشی مطرح می شود: آیا مردم شمال ایران، به ویژه استان ما، و به طور ویژه تر، شرق استان (خطه جرجان) احساس تعلق به تاریخ سرزمین شان دارند؟

همه – چه مردم، چه شورای شهر و شهرداری و چه مقامات دولتی – می‌توانند ادعا کنند که “احساس تعلق” به خاکی می‌کنند که در آن به دنیا آمده‌اند، بزرگ شده‌اند، عاشق شده‌اند، هوای آن را تنفس کرده‌اند، شالی و گندمش را چشیده‌اند و آب و عسلش را نوشیده‌اند؛ اما چقدر “احساس تعهد” دارند؟

احساس تعهد مرحله‌ای بالاتر از احساس تعلق است. مردمی که احساس تعهد نسبت به شهر و هویت جمعی خود دارند، نسبت به تاریخ، فرهنگ و نیک نامی دیارشان همت بیشتری از خود نشان می‌دهند.

اینک در سالگرد جهانی شدن تنها اثر تاریخی بین المللی شمال ایران، پرسشی را مطرح می‌توان نمود: مردم و فعالین مدنی این شهر چه اقداماتی را در این روز انجام می‌دهند؟ آیا مردم قابوس نامه را خوانده‌اند و گفتارهایش را در پشت خود احساس می‌کنند؟ شورای شهر و شهردار برآمده از آرای آن‌ها و همچنین اداره گردشگری و میراث فرهنگی چه اقداماتی را برای شناساندن این بنا در اذهان ایرانیان و جهانیان و زیباسازی این مکان، مشابه نقش جهان اصفهان، انجام داده یا می‌خواهند انجام دهند؟

انتظاری که از شورای شهر و در سطح کلی‌تر، از اهالی گنبدکاووس و رئیس اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری می‌توان داشت این است که در اشاعه مردمی و مناسب برای فهم عامه آثار جرجانیان بیش از پیش بکوشند؛ به نحوی که این آثار ادبی ساده شده و به اطلاع مردم برسد (هرچند قلم فخرالدین اسعد و عنصرالمعالی شیوا و ساده است). بزرگداشت مفاخر گذشته و معاصر استان واجب است که “بزرگی، خرد و دانش است؛ نه گوهر و تخمه را”

شهرداری به بهانه سالگرد این روز چه مراسمی در نظر گرفته است؟

سرزمین ما نام و نشان نیک خود را مدیون مفاخر فرهنگی و تاریخی این بزرگان است. اینک این مردم جواب تلاش‌های آن‌ها را برای این دیار چگونه ادا خواهند کرد؟ “پس تا توانی نیکی از کس دریغ مدار که آن نیکی یک روز بَر دهد.”

“راست گوی، اگرچه تلخ باشد”؛ پس باید گفت که بزرگان سرزمین ما، در خانه و کشانه هزار ساله خود، اینک از همه غریبه ترند!

پ.ن: عبارات داخل گیومه “” از کتاب قابوس نامه نوشته عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن قابوس بن وشمگیر است.

نویسنده: پوریا بای، پژوهشگر تاریخ جرجان زمین
سلام گنبد